Houd je van realistische spellen waar men probeert de wereld zo perfect mogelijk in beeld te brengen, met de kleinste details en krijg je al jeuk als er iets gebeurt dat in het echt nooit zou kunnen? Dan raad ik je aan een andere review te gaan lezen, want Katamari Damacy is echt alle contact met deze wereld verloren.

Verhaal
Om deze review te beginnen zal ik vast vertellen dat het verhaal helemaal nergens over gaat. De koning van het heelal wordt op een morgen wakker met een zware hoofdpijn als hij er achter komt dat alle sterren verdwenen zijn. In het begin vond hij het nog wel grappig, zo'n helemaal zwarte hemel en kreeg hij er nog wel honger van, maar na een tijdje ging het hem toch vervelen. Dit is het punt waar hij het besluit maakt dat jij, Prins van het heelal, er voor mag zorgen dat er weer sterren in de hemel komen. Hoe? Logisch: door met een bal waar alles aan blijft plakken (de katamari) over de aarde heen te rollen en zo een grote bal maken. Als de bal groot genoeg is naar de zin van de koning, zal hij deze de hemel in gooien, waarna de bal met troep zal veranderen in een ster.



Gameplay
Goed, met dit mooie verhaal kunnen we dus eindelijk aan de slag. Het is dus de bedoeling dat je een bal, welke steeds groter wordt, voor je uit rolt, totdat hij een bepaald formaat heeft bereikt (dit is meestal het geval, maar af en toe heb je ook andere doelen). Dit lijkt redelijk simpel en is het eigenlijk ook. Heel erg uitdagend en moeilijk is het spel dus absoluut niet en je zult er ook echt geen 40 uur over doen om dit spel uit te spelen, maar daar ga ik het niet over hebben.

Besturing
Als je een nieuwe game start, begin je met de tutorial. In deze les wordt precies uitgelegd wat er allemaal wel en niet mogelijk is met de katamari. De besturing wordt haarfijn voor je uitgelegd door de koning (welke op zijn eigen manier altijd een heerlijk verhaaltje voor je heeft). Je gebruikt voornamelijk de twee analoge sticks. Als je ze allebei naar voren drukt, zal je de bal vooruit duwen. Als je ze allebei naar achteren drukt, zal je achteruit gaan. Je fantasie mag invullen wat er bij de andere richtingen gebeurt.



Dit is echter niet alles, want als je alleen zo zou kunnen sturen, zou de camera niet altijd de richting in gaan die je oploopt. Om echt zelf te draaien (jij zelf bent het poppetje dat achter de katamari loopt), zul je een analoge stick naar voren moeten duwen, terwijl je de andere naar achteren duwt. Dit klinkt best vervelend en is het in het begin ook wel. Als je er echter eenmaal aan gewend bent, stuur je moeiteloos door de smalste ruimtes heen.
Dit zijn de belangrijkste manieren om te sturen. Je kunt door beide analoge sticks in te drukken nog een 180 maken en met r1 en l1 kun je nog springen en rondkijken, maar die zul je niet vaak gebruiken.